موسیقی، این هنر شنیداری، از دیرباز همراه انسان بوده و در طول تاریخ تحولات شگرفی را پشت سر گذاشته است. امروزه صدها سبک موسیقی مختلف وجود دارد که هر کدام بیانگر فرهنگ، تاریخ و احساسات خاصی هستند. در این مقاله از آموزشگاه موسیقی ملک به بررسی جامع مهم‌ترین سبک‌های موسیقی می‌پردازیم.
معرفی جامع مهم‌ترین سبک‌های موسیقی
تنوع سبک‌های موسیقی نشان‌دهنده غنای فرهنگی بشر است. هر سبک موسیقی دنیای خاص خود را دارد و می‌تواند با مخاطبان مختلف ارتباط برقرار کند. با پیشرفت تکنولوژی و تلفیق فرهنگ‌ها، سبک‌های جدیدی در حال شکل‌گیری هستند که آینده موسیقی را رقم خواهند زد. در ادامه به طور خلاصه برخی از انواع مختلف سبک‌های موسیقی را شرح خواهیم داد:
موسیقی کلاسیک
Classic style که از قرن یازدهم میلادی شکل گرفت، یکی از مهم‌ترین و بنیادین‌ترین سبک‌های موسیقی در تاریخ هنر غرب است. این سبک معمولاً ساختاری دقیق، پیچیدگی هارمونیک و نظم ریتمیک دارد و بر پایه اصول تئوری موسیقی بنا شده است.
کلاسیک نه‌تنها تأثیر زیادی بر سایر سبک‌ها مانند موسیقی فیلم، جَز و حتی پاپ گذاشته، بلکه ابزاری برای بیان عواطف پیچیده انسانی نیز بوده است. اجرای آن معمولاً توسط ارکستر سمفونیک، گروه‌های موسیقی مجلسی یا نوازندگان سولو انجام می‌شود و به‌خاطر ترکیب خلاقیت با تکنیک جایگاه ویژه‌ای در بین علاقه‌مندان به این هنر دارد. آثار موسیقیدانان بزرگی مانند باخ، موتزارت، بتهوون، شوپن و چایکوفسکی قرن‌هاست مورد مطالعه و اجرا قرار می‌گیرد.
سبک جاز
این سبک که توسط سیاه پوستان آفریقایی در قرن نوزدهم و بیستم در آمریکا شکل گرفت، مبتنی بر بداهه‌نوازی، مکث، سینکپیشن (تغییر تأکیدهای ریتمیک) و هارمونی پیشرفته است. قطعات جاز دارای پیچیدگی و هارمونیک خاصی هستند و به همین دلیل برای ساخت آنها نیاز به دانش بالا و تبحر زیادی است. سازهای اصلی این سبک موسیقی پرطرفدار شامل ترومپت، ساکسیفون، پیانو و کنترباس است.
سبک غنی بلوز
Blues یکی از مهم‌ترین سبک‌های موسیقی غربی قرن نوزدهم است که ریشه در فرهنگ آفریقایی-آمریکایی دارد. بلوز ابتدا در مناطق جنوبی ایالات متحده، به‌ویژه در میان کارگران و بردگان سیاه‌پوست شکل گرفت و بازتابی از رنج، امید، عشق، اندوه و مقاومت آنها بود. فرم موسیقایی این سبک معمولاً بر پایه الگوی ۱۲ میزان (Twelve-bar Blues) بنا می‌شود و از نوت غمگین استفاده می‌کند که به آن رنگ صوتی منحصر‌به‌فردی می‌بخشد. سازهای اصلی این سبک شامل گیتار (خصوصاً گیتار اسلاید)، هارمونیکا (سازدهنی)، پیانو و گاهی بانجو یا درام هستند.
بلوز با صدای آرام، پر احساس و روایت‌گونه‌اش، الهام‌بخش بسیاری از سبک‌های دیگر مانند جَز، راک، سول و هیپ‌هاپ بوده است. هنرمندان بزرگی چون بی.بی. کینگ، مادی واترز، رابرت جانسون و اِتا جیمز از پیشگامان این سبک محسوب می‌شوند. بلوز نه‌تنها یک ژانر موسیقی، بلکه نوعی شیوه بیان فردی و اجتماعی است، که توانسته نسل‌ها را از طریق داستان‌سرایی موسیقایی، تحت تأثیر قرار دهد و فرهنگ موسیقی غرب را برای همیشه دگرگون کند.
موسیقی راک
Rock یکی از تأثیرگذارترین و پرطرفدارترین ژانرهای موسیقی قرن بیستم است که در دهه ۱۹۵۰ میلادی از دل سبک‌هایی مانند بلوز، کانتری و راک اند رول پدید آمد. راک معمولاً با صدای پرانرژی، ریف‌های تکرارشونده گیتار الکتریک، درام‌های کوبنده و بیس قوی شناخته می‌شود. این سبک علاوه بر جنبه موسیقایی، همواره نمادی از اعتراض، آزادی فردی و شکستن مرزهای اجتماعی بوده است. گروه‌هایی مانند The Beatles، The Rolling Stones، Led Zeppelin و Pink Floyd نقش مهمی در رشد و تکامل این سبک ایفا کرده‌اند. راک در طول زمان به زیرشاخه‌هایی مانند هارد راک، پانک راک، آلترناتیو، و متال تقسیم شده و همچنان در صحنه موسیقی جهانی حضوری پررنگ دارد.
موسیقی عامه‌پسند پاپ
پاپ (Pop) که برگرفته از واژه‌ی “Popular” به‌معنای “محبوب” است، یکی از پرطرفدارترین و مهم‌ترین سبک‌های موسیقی در سراسر جهان به شمار می‌رود. موسیقی پاپ معمولاً با ملودی‌های ساده، ریتم‌های قابل‌فهم، ساختار مشخص و تکرارپذیری بالا شناخته می‌شود. این سبک به‌طور خاص برای جذب مخاطب عام طراحی شده و از دهه ۱۹۵۰ میلادی تاکنون، با الهام از سبک‌هایی مانند راک اند رول، جَز، R&B و الکترونیک تکامل یافته است.
موسیقی پاپ همواره با گرایش‌های فرهنگی، مد و رسانه‌های جمعی گره خورده و از آن به‌عنوان ابزار قدرتمندی برای بازتاب احساسات عمومی و تغییرات اجتماعی استفاده شده است. خوانندگانی چون مایکل جکسون، مدونا، تیلور سوئیفت و ادل از چهره‌های برجسته این سبک هستند. پاپ به‌دلیل انعطاف‌پذیری بالای خود با تکنولوژی‌های روز، توانسته با سایر سبک‌ها مانند هیپ‌هاپ و راک ترکیب شود.
سبک موسیقی پرطرفدار هیپ‌هاپ
Hip-Hop یکی از تأثیرگذارترین جنبش‌های فرهنگی و موسیقایی قرن بیستم به شمار می آید که در دهه ۱۹۷۰ میلادی در محله برانکس نیویورک، متولد شد و صدای اعتراض، هویت، مبارزه اجتماعی و بیان صادقانه تجربه‌های زندگی طبقات فرودست است. این سبک موسیقی بر پایه ریتم‌های تکرارشونده (Beat) و شعرگویی سریع و ریتمیک (رَپ) بنا شده است و هنرمندانی چون توپاک شکور، جی-زی، امینم و کندریک لامار از چهره‌های شاخص آن محسوب می‌شوند.