آموزشگاه استاد ملک را ببینید.
اسدالله ملک،
اسطوره موسیقی میهن
اسدالله ملک (۱۳۲۰–۱۳۸۰) از چهره‌های برجسته موسیقی ایران بود که با نوازندگی ویولن و کمانچه، آهنگسازی و تدریس، تأثیر عمیقی بر موسیقی سنتی و کلاسیک ایرانی گذاشت. او در محله دروازه دولت تهران به دنیا آمد و از کودکی تحت تأثیر خانواده‌ای هنرمند، به موسیقی علاقه‌مند شد. ملک آموزش‌های اولیه را نزد دایی‌های خود آغاز کرد و سپس به کلاس‌های ابوالحسن صبا راه یافت، جایی که به یکی از شاگردان برجسته او تبدیل شد. پس از آن، تحصیلات خود را در هنرستان موسیقی ملی و دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران ادامه داد و از اساتیدی چون روح‌الله خالقی، شاپور نیاکان و حسین هنگ‌آفرین بهره‌مند شد.
در سن ۱۷ سالگی، ملک با ساخت قطعه “گریه لیلی” در مایه دشتی و کوک خاص، به شهرت رسید و به رادیو راه یافت. او با نوازندگان و خوانندگان برجسته‌ای چون اکبر گلپایگانی، محمود محمودی خوانساری، ایرج، محمدرضا شجریان و کوروس سرهنگ‌زاده همکاری داشت و در برنامه‌های معروفی مانند “گل‌ها” و “نوایی از موسیقی ملی” حضور یافت. سبک نوازندگی او با استفاده از کوک‌های غیرمعمول و تکنیک‌های خاص، صدایی منحصر به فرد به آثارش بخشید.
ملک در عرصه بین‌المللی نیز شناخته شده بود. در سال ۱۳۴۰، یهودی منوهین، ویولنیست برجسته انگلیسی، پس از شنیدن نوازندگی او در تهران، از وی برای شرکت در جشنواره‌های بین‌المللی دعوت کرد. ملک در جشنواره‌های موسیقی در ونیز، لیون، پامپلونا و ویندسور شرکت کرد و در برخی از آن‌ها جوایز معتبری کسب نمود.
علاوه بر فعالیت‌های اجرایی، ملک به تدریس موسیقی نیز پرداخت و آموزشگاه موسیقی خود را در محله مادری‌اش تأسیس کرد. او شاگردان برجسته‌ای مانند مهیار فیروزبخت، لقمان ادهمی و شهرام خسروی را تربیت کرد. ملک بیش از ۲۰۰ قطعه موسیقی خلق کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به “حکایت دل”، “بی‌وفایی”، “قاصدک”، “میخانه” و “مرغ شباهنگ” اشاره کرد.
اسدالله ملک در نهم بهمن ۱۳۸۰، پس از دو سال مبارزه با بیماری، در سن ۶۰ سالگی در تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد. یاد و آثار او همچنان در دل دوستداران موسیقی ایرانی زنده است.
